[Serkan]

Peygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
“Ben, süt annemin bir çocuğu ile hayvanları gez-
dirmek için çıkmıştım. Yanımıza yiyecek bir şey de
almamıştık. Ben “Kardeşim, haydi annemize git de bir
miktar yiyecek getir.” dedim. O yiyecek getirmeye git-

1. Ben de hayvanların yanında kalmıştım. Derken iki
   

beyaz kuş geldi. Biri diğerine: “Bu, O mudur?” dedi.
Diğeri: “Evet” dedi. Hemen beni alıp sırtüstü yatırdı-
lar ve karnımı yardılar. Sonra kalbimi çıkarıp yardılar
ve içinden iki parça siyah pıhtı çıkardılar. Biri: “Kar
suyunu bana ver!” dedi ve onunla göğsümün içini
iyice yıkadı. Sonra: “Dolu suyunu bana ver” dedi ve
onunla da kalbimi iyice yıkadı. Sonra: “Sekîneti bana
ver!” dedi ve onu kalbime serpti… Sonra yine bunlar-
dan biri: “Haydi hemen kalbini dik!” dedi. O da hemen
dikti ve üzerini peygamberlik mührüyle mühürleyip
kapattı… “Haydi onu terazinin bir kefesine koy, öbür
kefesine de ümmetinden bir kişiyi koyup tart!” dedi.
Diğeri öyle yaptı ve benim ağır geldiğimi görüp: “Eğer
biz bunu, ümmetinin tamamı ile tartsak, yine ağır ge-
lecektir” dedi. Sonra beni kendi hâlime bırakıp gittiler.
Ben ise, şiddetli bir şekilde korkmuştum. Sonra topar-
lanıp süt anneme gittim ve başıma gelenleri anlattım.
O da: “Allah saklasın!” diyerek Allah’a olan güvenini
ve endişeye mahal olmadığını ifade etti. Bir deve ha-
zırlayarak yola çıktık. Aileme geldiğimizde o dedi ki:
“Ey Amine, işte emânetim ve zimmetim! Hiç bir ku-
surum olmaksızın teslim ediyorum!” Ben, başımdan
geçenleri öz anneme de anlattım. O hiç bir korku ve
endişeye kapılmadı ve dedi ki: “Bu senin büyük bir
özelliğindir! Zâten ben seni doğurduğum zaman, ben-
den büyük bir nûr çıktı ve Şam’daki sarayları aydın-
lattı…” (Hakim)
(İmâm Suyûti, Peygamberimizin Mucizeleri, c.1, s.123-126)