CUMALARDAN ÖĞRENDİK BİZ…
#1
Yükümüz, göz kapaklarımızdaydı… Ve gözlerimizdeydi, korkularımız. Korkularımızı da yükümüzü de gözlerimizde taşıdık biz. Geceyi gördük korkularımızla. Ruhumuzun yalnızlıktan sızladığını… Sonra, her gecenin bir sabaha gebe olduğunu… Karanlığın ardından doğan güneşi gördük sonra. Güneşi içtik gözlerimizle… Ve ısıttığını gördük, hiç kimseyi ayırmadan… İçinde biriken güneşle, boylu boyunca önümüzde eğildiğini gördük toprağın. Yağmuru gördük toprağa ince ince düşerken… 
Biz yağmuru, en kurak toprakları yeşertirken gördük… Yağdı mı, bütün yeryüzü için yağardı yağmur… Ve toprak, hepimiz için kokardı… 
Biz kâinattan öğrendik sevmeyi, umudu ve her an yenilenmeyi… Tövbelerimizi de ondan öğrendik… Kalplerimizin mühürlenmeyişi işte bundandı… 
Biz, tövbelerimizi gözyaşlarımızla yıkamayı öğrendik kâinattan…Tövbelerimiz vardı ve Allah, ezansız zamanlarımız için zamansız ezanlarını yolladı… Cumalarını bu yüzden yolladı Allah… Sığınmayı, arınmayı, yeniden, yeniden, yeniden umutlarla dolmayı… 
Ve Rabbin affının büyüklüğünü, cumalardan öğrendik biz…
  


Hızlı Menü:


Konuyu Okuyanlar:
1 Ziyaretçi